Tom jeszcze tego samego dnia stwierdził, że wróci do domu. Gdy wyszedł usiadłam na łóżku i zakryłam głowę w poduszkę. Co robić? Miałam przerwę od studiów bo były wakacje. Dwa miesiące wolnego. Nic tu po mnie. Stwierdziłam, że wrócę do domu, bo co mam robić w Londynie będąc kompletnie sama? Zadzwoniłam do Edith, dziewczyny Niall'a którą znałam jeszcze ze szkoły.
- Cześć, masz chwilę, muszę z tobą porozmawiać.
- Hej Katy. No pewnie mów o co chodzi?
- Jesteś sama, nie chcę, żeby ktoś coś usłyszał.
- Tak, śmiało mów co się stało? - Słyszałam niepokój w jej głowię.
- Zerwałam z Harrym. Stwierdziłam, że nie mogę z nim być na odległość, nie wiem jak Ty to robisz z Niall'em, że jesteście ze sobą tak długo. Zazdroszczę wam tego. - Opowiedziałam jej całą historię od momentu kłótni z Harry'm do tego jak do niej zadzwoniłam. - Teraz planuję wyjechać do polski, ochłonąć tą całą sytuacją.
- Ale wrócisz, prawda?
- Tak, studiuję tutaj, nie mogę tego od tak zostawić.
- Rozumiem, przykro mi. Ale na pewno nie chcesz dać mu drugiej szansy? Harry to dobry chłopak, jest taki kochany.
- Edith, nie przekonuj mnie, ja już postanowiłam. Wiem, że nie chcę do niego wracać. Nie teraz, nie wiem czy mogę mu wybaczyć. Podejrzewał mnie o romans, nie ufał mi. Zaufanie to podstawa a jak widać nam go brak.
- No szkoda, ale.. Hm no cóż. To kiedy wyjeżdżasz?
- Przed chwilą zabukowałam bilety. Za dwa dni. Ale proszę Cię. Nie mów nikomu, nawet Niall'owi. Zgoda?
- Okay.
- Oks. Dzięki. To do zobaczenia.
- Cześć, wracaj szybko. - Odłożyłam telefon i zaczęłam się pakować. Nie chciałam zostać w domu więc tą noc przespałam w motelu obok lotniska, tak samo następną i wyjechałam do Polski. Zostawiając Harry'ego w UK. Przez te dwa dni, Harry dzwonił kilkadziesiąt razy, za każdym razem nagrywał się na pocztę, wysyłał smsy. Nie chciałam tego czytać, ani odsłuchiwać tych wiadomości więc usuwałam wszystko od razu. Potrzebowałam spokoju, przerwy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz